Rozchód magazynowy jest tworzony w następujący sposób :
Załóżmy, że towar x ma być rozchodowany w ilości y. Program przegląda kolejne przychody towaru x w danym magazynie i zmniejsza je tak aby suma zmniejszeń stanowiła ilość y. Jeżeli zatem w pierwszym badanym przychodzie na stanie pozostał towar x w ilości y1 to możliwe są dwie sytuacje :
a) y <= y1 – stan przychodu jest zmniejszany o y1–y i rozchód został zrealizowany,
b) y > y1 – stan przychodu jest zerowany, a program przechodzi do badania kolejnego przychodu próbując z niego rozchodować towar x w ilości y - y1 i tak dalej dla kolejnych pozycji przychodu.
Metoda rozchodu magazynowego określa kolejność przeglądania pozycji przychodowych w magazynie w celu zrealizowania rozchodu generowanego przez pozycję dokumentu rozchodowego.
Możliwe są następujące metody :
a) FIFO (domyślna) - pierwsze weszło, pierwsze wyszło,
b) LIFO - ostatnie weszło, pierwsze wyszło.
Każda z tych metod może działać w dwóch wersjach :
a) przy założeniu, że „weszło" oznacza datę przyjęcia na stan magazynu, z którego wykonywany jest rozchód (wersja domyślna),
b) przy założeniu, że „weszło" oznacza datę pierwszego przyjęcia na stan dowolnego z magazynów firmy ( tj. datę przyjęcia na stan firmy),a nie na stan magazynu, z którego jest wykonywany rozchód.
Zatem np. dla metody FIFO-magazyn pozycje przychodowe, z których tworzony jest rozchód są przeglądane kolejno wg dat przychodu do danego magazynu poczynając od najstarszego.
Program umożliwia dodatkowo ustawienie jako nadrzędnego kryterium rozchodu daty ważności towaru. Wówczas pozycje przychodowe, z których jest pokrywany rozchód są przeglądane w dwóch przebiegach.Najpierw przeglądane są pozycje z wpisaną datą ważności towaru poczynając od najstarszej, a dopiero w kolejnym przebiegu program przegląda przychody bez wpisanej daty ważności towaru zgodnie z przyjętą metodą i wersją rozchodu.
Użytkownik określa metodę, wersję i zasadę nadrzędności dat ważności przez ustawienie odpowiednich parametrów zestawu danych na zakładce S7. Magazyn.
Możliwe jest też ominięcie rozchodów automatycznych poprzez wskazanie ich źródła na poziomie pozycji dokumentu generującego rozchód.
Odbywa się to przez tzw. „ rozchód ze wskazaniem ".Jeżeli program wykryje istnienie podanej przez użytkownika listy przychodów, z których ma być zrealizowany rozchód to próbuje pokryć rozchód przeglądając przychody z tej listy, a dopiero do pozostałej ilości stosuje domyślną metodę rozchodu.
Program pamięta przy nagłówku dokumentu rozchodowego zastosowaną metodę rozchodu (FIFO/LIFO), natomiast wersję metody i zasadę nadrzędności dat ważności określa zawsze na podstawie bieżących wartości odpowiednich parametrów zestawu danych.
Jak z tego wynika można zmieniać metodę rozchodu w trakcie pracy z zestawem danych przy uwzględnieniu konsekwencji wynikających z opisanej wyżej zasady dla dokumentu rozchodu, który jest redagowany po wycofaniu do poprawienia.